ای ماه رمضان:اگر تو همه ساله نیایی، ما در پرده هایی از غبار و غفلتی سترگ، برای همیشه از یاد ابدیت خواهیم رفت و بیا و ما را به کوهپایه های ملکوت بران، ببین چگونه سیلاب گناه سیل بند تقوایمان را شکسته است. مهربانترین ماه خدا برای بندگان عاشق مناجات و خلوت گزیدن با حضرت معبود، عطر تسبیح و دعا و نماز از جانماز وجودمان بال خواهد گشود، کلام حضرت حق یعنی قرآن بهار گونه بر لحظه های زندگی ما به تبسمی شیرین خواهد نشست و بهار قرآن زیباتر از هر بهار دنیایی بواسطه نور قرائت قرآن از دشت سینه هایمان سر برخواهد آورد، ماه رمضان یعنی نشستن بر سر سفره ملکوتی، زمزمه ی دعای سحر و نجوی با حضرت حق با نوای دعای ابوحمزه ثمالی، ماه رمضان ماه خداست، و بندگان خاص پروردگار در این ماه با سیلاب اشک بهار سینه ی خود را آبیاری می کنند و با تطهیر جان از پلیدی های دنیا همواره با عطر روح افزای قرائت قرآن به سر سفره ی میهمانی خدای خویش می نشینند. ماه رمضان ماه غرق شدن در دریاهای ربناهای هنگام افطار آن نوای ملکوتی که از حلقوم داود الهی بر می خیزد دل و جان را به ضیافت الهی دعوت می کند.
